Ostatnio adw. Ewa Kosior reprezentowała klienta w sprawie, w której stanął on pod zarzutem tego, że naruszył on przepis art. 92 § 1 Kodeksu wykroczeń, który mówi o tym, że Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Sąd zamierzał prowadzić postępowanie w celu ustalenia, czy rzeczywiście klient nie stosował się do – w tym przypadku – poleceń policjanta wydawanych w czasie kontroli drogowej, który nakazywał mu dokonywanie pewnych czynności, w tym m.in.  wejścia i wyjścia z pojazdu. Za zgodą obwinionego adwokat zaproponowała skorzystanie przez Sąd z możliwości, jaką podsuwa art. 61 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, który mówi o tym, że: Można odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte umorzyć, także wtedy, jeżeli  wobec sprawcy zastosowano środek oddziaływania w postaci pouczenia, zwrócenia uwagi lub ostrzeżenia albo środek przewidziany w przepisach o odpowiedzialności dyscyplinarnej lub porządkowej, a środek ten jest wystarczającą reakcją na wykroczenie. Sytuacja, kiedy zachowanie sprawcy uznawane jest za wykroczenie, ale ze względu na inne towarzyszące okoliczności, nie jest uzasadnione prowadzenie czasochłonnego postępowania, które generuje dodatkowe koszty, wcale nie jest rzadkością. W wielu przypadkach (zwłaszcza przy drobnych czynach i niezdemoralizowanych sprawcach) inne środki już zastosowane w danej sprawie w pełni realizują cele wychowawcze i prewencyjne, zaś dodatkowe egzekwowanie odpowiedzialności za dany czyn jako za wykroczenie byłoby nie tylko niecelowe, ale zgoła szkodliwe, stanowiąc eskalowanie odpowiedzialności do rozmiarów w istocie nieproporcjonalnych. Dlatego też Sąd, wykazując się zdrowym rozsądkiem, postanowił na zasadzie art. 61§1 pkt. 2 kpw umorzyć postępowanie o wykroczenie z art. 92§1 kw przeciwko  obwinionemu  i zastosować wobec niego środek oddziaływania w postaci pouczenia. Należy wyrazić uznanie tak rozsądnemu podejściu sędziego i życzyć sobie więcej takich mądrych sędziów.